RENKLERDEN GRİ
Nefes alamıyorum!
Boğuluyorum bu şehirde,
Bağırıyorum,
Sesim hapsoluyor uzay boşluğunda,
Boşuna çabalıyorum.
Biliyorum,
Gitmek lazım gitmek…
Uzaklara çok uzaklara,
Diyar diyar gezmek…
Beton grisi sokaklardan geçiyorum,
Gözüm kanıyor, ağlıyorum!
Her yer kahvehane bu şehirde;
Hep aynı terane; “esatiri evvelin”
Demlenip demlenip sunuluyor,
Ruhum daralıyor, kaçıyorum!
Aynı tornadan çıkmış adamlar,
Garip garip bakıyorlar; geçen zamana,
Eylemsiz, sanatsız, felsefesiz…
Düşünceden azade;
Öte dünyadaki hurilerini düşlüyorlar,
Ben nefes alamıyorum,
Yaşayamıyorum bu şehirde!
