DOĞUKAN ÖZER/ OLMAMALI SORGUSUZ YAŞAM

BECERİKSİZ

Herkes hayatın zevkinde,

Ben ise kalakaldım bu çöplükte!

Varlığımın manası var mıdır sözlükte?

Sarhoş ruhum salınarak yürüyor,

Hüznüm dans ediyor ahenkle,

Yerlerde izmaritler, yapraklar…

Bizi ne bu sonbahar paklar ne bu yağmurlar.

Sevdiğim gelme yakınıma!

Alamam seni uçurumun kenarına!

Ben kötücül hislerin bütünüyüm?

Yoksa güzelliklere mi körüm?

Hep acıdan beslendim, çokça yedim zehirlendim,

Tükendi benliğim, tükendi sensizliğim,

Yok bir tanımım, bir kimliğim,

Çareyi ölümde gören bir beceriksizim!

OLMAMALI SORGUSUZ YAŞAM

Dökülen gözyaşlarım habercisi yarının,

Hayat dediğin bir avuç mutluluk mu yoksa

Bir farenin foseptik çukurunda debelenmesi mi?

Dökülür kaynar sular başımdan!

Her geçen gün aldı biraz yaşımdan

Yaklaşırız adım adım ölüm sessizliğine,

Her an ve her saniye…

Sahi ölüm neydi?

Belki sigaramızı son çekişimiz,

Belki son kez üfürüşümüz dertleri,

Sahi ölüm bir tırtılın kelebeğe dönüşmesi mi,

Yoksa kefene sarılı bedenin sessiz rüyası mı?