persona non grata
(istenmeyen adam)
ay gibi gülerdi kız, ay gibi güzeldi,
zambaklar takardı saçlarına gencecik,
gülüşüyle vadiler kuş sesiyle dolardı,
göz kapakları sürgün çağırırdı ülkeme.
yağmurlar dökülürdü gözlerine aniden,
hikayeleri vardı gece ağlardı dağlar.
kumrular yer ederdi eteğinde sımsıcak,
avucunda rüzgarlar, saçlarında sonbahar
şirin sözleri yoktu, konuşmazdı kimseyle,
denizi seyretmeye gözlerine inerdik.
alacakaranlıklar yokluğunu gözlerdi,
olmadığı yerlere konardı birden akşam.
ellerinde kimsesiz uzun şiirler vardı,
bir şafak besmelesi bastığı çimenlerde.
kırmızıyı severdi gözlerinden anlardık.
suya aksi düşünce utanır kaybolurdu.
nuru gündüzü aşar senelere uzardı,
yüzüne meylederdi günebakan çiçeği.
isminde köşe kapan nice ayetler vardı,
kördüğüm kıyısında beklerdi birisini.
uzun değildi fakat göğe değerdi başı,
leyla şarkı söylerdi, o bir yere dalardı,
kimsecikler bilmezdi gözlerini kapardı,
yabancı esintiler çalardı kapımızı.
rüya gibiydi sanki gözümüzle görmezdik,
bedeninde bembeyaz bir erguvan üşürdü.
kollarında uyurdu vurulmuş ala geyik.
allah bir gün onu da toprağına düşürdü.
