ÇOCUKLUĞUMUN KOKUSU
Geçip gidiyorum ressamın tablosundan,
Omuzumda deniz suyundan ceketim,
Ömrüm yeşil sevdaya düğümlenmiş,
Kollarım gökyüzünde mavi dal…
Nereye tutunsam ellerim hasrete boyanıyor;
Çıkarın beni kurumuş fırçaların arasından,
Yanık sesimin küllerinden anılar damıtacağım…
Bulutların basamaklarında yorgun babam,
Tül inceliğinde bakıyor anneme!
Mavi mendille siliyor kanıyan yüreğini,
Sevinçler sararıp kurumuş,
Annemin gözlerinden buğday damlıyor,
İki eli değirmen taşı;
Acılarını öğütüyor parmaklarının ucuyla…
Çocukluğumu sallıyorum salıncakta;
Gülerken gökyüzünün çürük dişleri görünüyor,
Bu tuval bu boyalar odamda ne arıyor?
Boşluğa saklamışlar ellerimi bulamıyorum!
Bu sabah yine giyemedim renkleri içime,
Salıncak boş, sallanıyor kendi kendine,
Kim yarım bıraktı resmi?
Çocukluğum kokuyor bütün renklerde…
