ÇIPLAK DÜŞLER GÖLGESİNDE
Ben en güzel huylarımı
Özlemlerin kıyısında bıraktım,
Çocuktum daha,
Geceler bilir hüznümün rengini,
Cesedim karanlığa karşı,
Göğsümde bir nebze korku,
Uçamayan bir kuşun telaşı,
Ruhlar üşür gözler ıslak
Ve Dağlar hüzünlü,
Ve Dağlar çıplak,
Soluğumun ortasında günahsız,
Daha kaç çocuk vurulacak,
Kaç hayal ölümün pençesinde,
paramparça olacak?
Ağlar bir çift minik göz
Aynasında geçmişin
Ne bir kılıç kesebilir kederimi
Ne parçalayabilir mitralyöz.
Ben ki zamanın ellerinden
Ne zehirler içmişim.
Köşede soluksuz ruhum.
Nabzım atar bir yerlerde
Ben yokum,
Kedigözü bilyem de kayıp
Kenara attılar buruşturup gövdemi,
Gözümdeki renkleri bağlayıp.
Ruhumda heliz otu kokusuyla
Yaşamayı bıraktım
İçime gömdüm kendimi
Bir tutam nefes içinde
Boşluklara ağlayıp.
Ölüm de uzak,
Ecelsiz bir korkunun ortasında,
Göz görmez, sağır kulak…
Bir ağlayış sebepsiz,
Bir çırpınış yolun başında henüz,
Ne çiçek kokusu ne bir kuş sesi
Bitmeyecek gri bir mevsim
Adı yalan oldu, libası güz
Tüm güzel yanlarımı
Mavi hayallerimin
Çatlamış avuçlarında sakladım.
Bir gün bir şeyler oldu,
Sürüldü karanlığa hüzün içinde
Çehremdeki son tebessüm.
Bahçeye topum kaçtı,
Yaşamayı orada bıraktım.
