SESİNİ YUTUYOR SOKAK
Sabahın gözü seğiriyor
Voltası kesmiş sesini avlunun.
Ayrılık örgütleniyor uzaklığın yamaçlarında
Acının kamburuna yatan zaman
Kaygı yüklü vagonlar geçiyor,
Umudun kırık raylarında…
Günün gözleri çapaklı
Suratını eskitmiş sabah.
Koşar adımlar çoğalıyor yollarda
Üstü başı güz kokuyor şehrin
Esrik bir yalnızlık üşüyor kaldırım taşında…
Karanlık damlıyor gecenin ıslak bakışlarından
Sesini yutuyor sokak.
İstasyonda kısık sesli vedalar
Ötüşünü tavan arasına katlamış serçe kuşu
Ay buluta sarılmış kıskıvrak…
