GÖÇ
Umut kuşları gidiyor içimden,
Mağlup aşklar mezarlığına.
Zamansız ve meçhul…
Katar katar yalnızlık ve gözyaşı,
Kir taşır ruhumdan
Suskun ölü pazarlarına
Kırkı çıkmamış,
Kanadı kırık hayallerim kaldı
Ölü bir kuş gibi avuçlarımda.
Lavları kan kan büyür
Akar, hain bir dostun elinden
Akar yenik düşen bir aşkın
Solmuş mavili göğünden,
Ve ölü bir serçenin ruhunu taşırım
Tutuşurum alevinde
Vakitsiz bir vedanın.
Duyularımda sancısı altıpatların
Vurdumduymaz bir hava hakim
Sırtında hançer taşır,
İrin akar gözlerinden yılkı atların.
Ellerimin ellerinden koptuğu
O son toprak parçası
O son çizgisi alnımın
Mevsim hazan aylardan ekim
Kim işgal etti körpe umutlar diyarını ?
Kim, kim, kim?
Zaman yaşlı, yıllar acımasız
Gözlerinden ben damlarım
Sevdam oysa dağ gibi durur yürekte,
Eteklerine düşer anılarım
Ve yutar bir yandan
İsyan bakışlı bir kız,
Karanlığı tek solukta zamansız
İçimiz yine kış, yine kara yazımız.
Ve yalnız acı çalar
Bizim kırık sazımız.
Ayrılığın hüznü çöker yüreğime
Ölü balıklar kokar içimde
Kuru ve ölüyüm -ansızın-
Sensiz kalışımın ertesinde.
Aşk yenik düşer zamana.
Ayakları altında bir kansızın.
