ESAT ŞENYUVA/Yüzümde Sürgünler

Dinginliğin türbesindeyim

yüzümde ışıktan korolar

insanı baştan çıkaran bir açlıkla

yalnızlığın buzlu saçaklarına dokunuyorum

Ey hatıralarla dolu vadiler

geceyle gündüzün tekrarıyla kısalan ip

ve ey kurbanına haber vermeden gelen!

Çöllere doğru inleyen bir neyle

kendi mezarımın başındayım işte

Benini elbiselerine giydirmiş

yerini arayan zamirlerle dolu

yüzüm bir sürgün yeridir 

yüzüm didilmiş bir yün yumağı

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir