HANDE UYAR/ İLKBAHARIN

İLKBAHARIN

Durakta bekliyordu,

Yağmurlu bir insandı,

Gün aşırı yağar dururdu.

Islatırdı beni fark etmeden,

Severdi beni ilkbaharda,

Konardı dallarına kuşlar,

Ne yalan söyleyeyim kıskanırdım

Kaçırırdım serçe, kırlangıç kim varsa,

Yazın da hafifçe rüzgârlı,

İzdiham yaşanırdı altında.

Gölgem olur peşimden gelirdi.

Bırakamazdı hiç, güneş ona güzeldi.

Bulutlar ve gökyüzü ellerimi tutardı.

Ve gökyüzüyle baş başa,

Yıldızları bir bir sayardı bana,

Sarıya dönüyordu yaprakları,

Kırgındı, boynu bükük,

Sonbaharı hep böyle karşılardı

Rüzgâr dallarına dokunurdu,

Yapraklarını dökerdi,

Dalları buruktu, gözleri karlı,

Darmadağın olmuştu soğuktan,

Nöbet tutardım geceleri,

Saklanırdım kışları,

Yanı başına ilkbaharın.