M. REŞİT ÖZÇOBAN/AŞKA MEYLETMEK

HAYAT

Karanlık, ölüm kokusuyla doluşmuş bir yoldayım. Bir yandan ayazın kokusu tütüyor burnumda bir yandan kanayan umutların kan kokusu. Bir yanım umudu sarmalamak istiyor bir yanım ufak bir ateş yakıp dumanını solumak. Diğer yanımsa tetiği şakaklarıma çekip hikayeyi bitirmek. Sonra benliğim sesleniyor tıpkı bir ulusa seslenir gibi:

Doğrul, sen doğrulmaz isen kimse doğrultmayacak seni. Koyul, sen işinin hedefinin başına koyulmazsan kimse tutup kaldırmayacak seni. Ve uyan, bu hikayeyi sen başlatmadın sen de bitirmeyeceksin. Sen sadece yaşananları yaşamak ve yaşanacakları daha güzel kılmak için uğraşmakla mükellefsin.

GERÇEK ŞAİR VE ŞİİR

Hayat şiirle geçmez fakat hayat şiirsiz de geçmez. Hayatın kendisi şiirdir esasında. Okumak için redifleri kafiyeleri bilmek gerekir. Şiir sadece dergi ve kitaplarda yazmaz. Doğa ana şairidir hayatın. Kafiye ararsa gözünüz kafanızı kaldırıp eşsiz bir ahenk ile oluşmuş gökyüzünü seyredebilirsiniz. Redif arıyorsa gözleriniz eşsiz canlılara ve güzelliğe  sahip olan resiflere bakabilirsiniz. Hayatın muazzam şairinden şiir dinlemek isterseniz eğer, alın çayınızı, kahvenizi oturun bir ormana. Ormanın derinliklerinden gelen farklı seslerin oluşturduğu senfoniyi dinleyin sükunetle. Yahut gidin bir sahil kenarına dalgaların sesini dinleyin. Her vuruşun hangi notaya denk geldiğini anlamaya çalışın.

Dedim ya hayatın kendisi şiirdir diye. Hayatı okuyamayan dinleyemeyen göremeyen bir insanın ne sanatsallığı olur ne de edebiliği ne de eserlerinin ebediliği. Bir parkta yaşlı bir emekli gibi banka oturup hayatı okumadıysa insan, ne kendisini okuyabilir ne de hayatı. Kendini bilmeyenin şairliği olur mu, kendisini okuyamayanın yazarlığı olur mu?

AŞKA MEYLETMEK

Sızlanma insanoğlu kabahat senin!

Kopan fırtınalar senin eserin.

Ne diye meyledersin aşka?

Ne var içinde nefretten başka?

Yoğuramıyorsun sen aşk hamurunu

Ya eline yapışıyor ya tezgaha.

Ne pişebildin  aşk dergahında

Ne de yoğrulabildin!

Boşa yaptığın bu çaba!

Öz’ün geliyor nefretten,

İçin  kötülükten,

Bürünmüş zifiri karanlığa.

İnsanoğlu meyletme,

Kalbini temizlemeden âşka.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir