ABDULVAHAP UNCU/ SÖYLEŞİ

Bugünkü zamana yolculukta; ufku geniş, güler yüzlü, kaleme aldığı yazıları kitaplaştıran, “Gelsen de Artık Geç Kalınmışlıklara” şiir kitabının yazarı, sevgili dostum ve meslektaşım Şeref Özsoy ile hayata,yaşama ve yazarlığa dair keyifli bir sohbet gerçekleştirdim.

Şeref ÖZSOY: Seni tanıyabilir miyiz?

Merhabalar. Öncelikle sana da çok teşekkür ederim değerli vaktini ayırarak bu güzel sohbeti organize ettiğin için.10.02.1999 Kayseri /Hacılar doğumluyum. Üç kardeşli ailemin ağabeyisiyim. Yükseköğrenimim dahil eğitimlerimi Kayseri’de tamamladıktan sonra atamam doğrultusunda Ankara’ya taşındım ve halen Ankara’da ikamet etmekteyim. Zaman ilerledikçe birbirimizi daha iyi tanıyacağımız kanaatindeyim. Şimdilik bu kadar girizgahın yeterli olduğunu düşünüyorum.

-Çocukluğunda yapmayı en çok sevdiğin şey neydi?

Her çocuk gibi okul sonrası hava kararıncaya kadar eve girmeden saatlerce arkadaşlarım ile oynamaktı. İç Anadolu kültürü tabi nenelerimizin manilerini ve şiirlerini dinlemekte çocuk aklımla en sevdiğim işlerimin arasındaydı. Geride güzel anılar biriktirerek bugünlere bir şekilde gelmeyi başardık bakalım.

-Çocukluğunda unutamadığın bir anı bizimle paylaşır mısın?

İlkokul dahil olmak üzere yazmayı hep çok sevdim. Milli bayramlarda oynadığımız tiyatro gösterilerine metin yazardım, öğretmenlerim değerlendirip oyun hazırlardı. En unutamadığım anım yazdığım bir oyunun öğretmenlerce onay verilip ortaokulda tiyatro gösterisine dönüştürülmesiydi. Sahnede benim yazdığım oyun gösterilirken çok mutlu olmuştum. Halen daha unutamadığım bir andır.

-Yazar olmak nasıl bir duygu?

Yazar olmak, hele bir de şiirleri mısralara dökmek en güzel duygudur. Yazarlık, benim nezdimde tüm istenmezliklere bir başkaldırıdır. En büyük isyan bence yazmaktır. Duygu kısmına gelince şöyle örnek vereyim Yaşar Kemal ‘den: ‘Bu kadar acı çekeceğimi bilsem bu yaşanmışlıkları tahmin edebilsem, yazar olmazdım.’ diyerek sorunu cevaplamış olayım.

-İlk ne zaman ve nerede yazmaya başladın?

İlkokul çağlarımda başladım önce ödevlerim gereği yanı sıra zaten hep hevesliydik büyüklerimizden duyduğumuz şiirler, maniler gereği. Büyünce ne olmak istersin sorusuna 3. Sınıftayken şair diye cevap vermiştim. Daha sonra yaş aldıkça daha da profesyonel bir şekilde devam ettim. İş buralara kadar geldi. Tam anlamıyla ben yazdığım şiirlerimi kitaplaştıracağım bilincine 17-18 yaşlarında ulaştım. Kitabım içinde yer alan şiirlerimi profesyonel manada 18 yaşında yazmaya başladım diyebilirim. Tabi çocuk yaşlarımdan beri kalem hep elimdeydi.

-Şiir kitabında hangi mısralara yer verdin? İlham aldığın ne oldu?

Dizelerim, mısralarım:

Benim yaşanmışlıklarım, hayatım, umudum, özlemim, aşkım, öfkem ve mutluluğum.

İlham kaynağım benim uzakta arama gereği duymadım. Öyle bastırdım bazı duygularımı hayata karşı kendimden aldığım ilhamla mücadele verdim. Kendi hislerim kendi duygularımdı ilhamım.

-Başka bir proje ya da kitap çalışman var mı?

İkinci şiir kitabıma başladım. Önümüzdeki iki yıl içerisinde ikinci şiir kitabım Allah’tan bir mani olmazsa çıkacak. Bunların yanı sıra ne zaman olur bilemiyorum ama bir tane de roman yazma niyetim var.

-Ailede sanatçı, oyuncu ya da yazar var mı?

Profesyonel olarak bu işleri yapan kimse yok. Ben ilk oldum devamının da geleceğini umuyorum. Bir yol açtım ve arkamdan gelecek olanlar, gelmek isteyenler var biliyorum.

-Hayalin ne?Gerçekleştirebildin mi?

Şair olarak hayallerimin birçoğu gerçekleşmedi henüz. En büyük hayalim kitabımın yahut kitaplarım yabancı dillerde baskıya girerek dünyanın farklı ülkelerinde okurlara sunulması.

Ama şu anlık en önemlisi kısa vadede en büyük isteğim bu konuda forum, bilgi şöleni, açık oturum vs. bir ortamda arkamda ki ekranda şiirlerim gösterilirken teker teker şiirlerimin hikâyesini tüm okuyucularıma anlatmak. Onlara da o duyguları daha derinden hissettirmek. Şu aşamada en büyük isteğim diyebilirim.

-Sevginin azaldığı aşkın dillerden düşmediği bu zamanda, senin için hangisi ağır basıyor?  Neden?

Bu çok zor bir soru, cevap vermekte hayli güç ama şöyle toparlayabilirim:

Aşk kuvvetli bir histir, mani olmazsın, söz geçiremezsin hiçbir şekilde hatta o his gelince kendini tanıyamazsın. Hem şerbet hem zehir ama süresi dâhilinde. Sevgi süresizdir ve saç ayakları vardır. Zamanla ve sabırla işlersin. Saygıyla, sadakatle ve sorumlulukla oluşur. Hem süreç hem sabır işidir.

Ağır basmadan ziyade ben hep aşk adamı oldum. Sevgiye ulaşabilseydim yahut ulaştığımı düşünseydim bu kadar acı çeker miydim, bilmiyorum?

-Sevgiyi üç kelime ile özetler misin?

Benim nezdimde kesin ve tartışmasız üç kelime:

Saygı, sadakat ve sorumluluktur.

-Gençler anlaşılıyor mu? Gençler nasıl anlaşılmalı?

Çok anlaşıldıklarını düşünmüyorum buna paralel tabi bizlerde ne kadar anlaşılmak için çaba gösteriyoruz muamma. Niyetimiz hep iyiye aslında, her konu da. Daha güzel anlaşılmak ister miyiz?  Tabi ki. Bazı durumları hiç açıklamadan anlaşılsak umduğumuz değerleri bulabilsek ya da en azından yaptığımız ve yapacağımız işlerimize destek olmayı geçtim engel olmamaları bizim için anlaşıldığımız anlamına gelecektir.

-Son olarak yazmak isteyen, bu uğurda Yazmak için uğraş veren genç arkadaşlara ve bu işi yapan değerli meslektaşlarımıza neler söylemek istersin?

Yaptığımız işin bilincinde ve paha biçilemez manevi hazzında olan meslektaşlarıma söyleyebileceğim tek şey üretmeye devam etsinler. Gerçekten en önemli ihtiyacımız bu. Zorluklardan bahsetmiyorum zaten hepsi bunun bilincinde.

Yeni başlayan arkadaşlarım ise yılmasınlar. Ne kadar önemli bir iş ile uğraştıklarını unutmasınlar. İlla ki engeller çıkacak, istenmeyecekler, yayınevleri kitaplarını yayınlamayacak, istedikleri satışlara ulaşamayacaklar belki ama umut edip bu istenmezliklere başkaldırmaktan geri durmasınlar. Sevgili meslektaşım Şeref ÖZSOY. Bana zaman ayırıp, bu keyifli sohbeti gerçekleştirdiğin ve verdiğin samimi cevaplar için teşekkür eder, çalışmalarında başarı dolu yıllar diliyorum.