BEN NASIL YÜREKLENDİM
Durdurdum zamanı, bir adım ilerledim.
Bir gün daha geçti; yalnız biraz daha kederlendim.
Sen insafsız bir düşmandın, ben kefensiz bir neferdim.
Bakışların yaktı beni kömür gibi ateşlendim.
Ayaklarım tutmaz oldu, bileğimden zincirlendim.
Ayaz vurdu sol yanıma yüreğimden tetiklendim
Dilim kör bir bıçaktı, ihanetinle bilendim.
Yoldan geçen yaşlılardan öğütlerini dilendim.
Bembeyaz bir tuvaldim, iftiranla kirlendim.
Ruhumda bir iç savaş, yenilgiyi kabullendim.
Kor ateşler içinde acılarla demlendim.
Penceresiz hücrelerden geçmişime seslendim.
Her dilde yargılandım, gözlerde incelendim.
Toprağım yoktu tutunacak, kayalarda filizlendim.
Dualarım rehber oldu, inancımı kabullendim.
Çok düşünmek yordu beni, telkinlerle dinlendim.
Geçmişimle hesaplaştım, yarınlardan ümitlendim.
Güneş vurdu gül güzüme sapsarı çiçeklendim.
Uygunsuz bir zamanda güzelliğinden büyülendim.
Gizlice baktım resimlerine, biraz daha neşelendim.
Umutların arkasına sımsıkı kenetlendim.
Her şey bitti sanmıştım varlığınla müjdelendim.
Bir şiirde iki kadın ben nasıl yüreklendim.
